[slideshow]
[/slideshow]
Aanvankelijk was het de bedoeling om het bestaande schoolgebouw op deze plek om te bouwen tot wooncomplex, een ingewikkelde opgave die slechts ruimte voor acht woningen bleek te kunnen bieden. Na overleg met opdrachtgever en buurtbewoners werd daarom toch besloten tot sloop en nieuwbouw.
Het project bood een grote uitdaging. Op een beperkt oppervlak moesten twintig woningen met parkeervoorziening worden gerealiseerd met als complicerende factor de geringe afstand tot de achtergelegen kerk. Door de achtergevel overal op zes meter van de kerk te situeren ontstond een enigszins wigvormige plattegrond die de beschikbare ruimte optimaal benut. Deze asymmetrische plattegrond werd gecombineerd met een splitlevelindeling zodat een gebouw ontstaat waarin geen twee appartementen hetzelfde zijn. Drie basistypen grijpen hier als een Chinese puzzel in elkaar.
Het eerste woningtype heeft een voordeur aan de straat en deelt de begane grond met de parkeergarage aan de achterzijde. Keuken en terras liggen aan de straatkant, woon- en slaapvertrekken op de eerste verdieping aan beide zijden. Het tweede en derde type zijn splitlevelwoningen, aan weerskanten van een centrale corridor op de tweede verdieping gelegen en ontsloten met een trappenhuis op de hoek van het blok. Het hoogst gelegen woningtype is aan de straatkant iets teruggelegd zodat ruimte ontstaat voor een dakterras.
In alle woningen zijn de leefruimtes aan de straatkant gesitueerd en de slaapkamers aan de rustige achterkant. Centraal ligt een functionele kern met de stijgpunten. Daaromheen is de ruimte vrij gelaten wat zorgt voor helderheid en openheid. Vides, grote ramen aan voor- en achtergevel en lichtkoepels in de corridor op de derde verdieping zorgen voor licht en ruimtelijkheid. Halftransparante glazen panelen maken ook van de gemeenschappelijke entreehal en het trappenhuis prettige, lichte ruimtes. De gevelindeling is geïnspireerd op die van het vroegere schoolgebouw en sluit goed aan bij de negentiende-eeuwse architectuur in de omgeving. De voorgevel van donker metselwerk krijgt door de toepassing van hoge vensters een ritmische, verticale geleding. Zij- en achtergevel werden witgeschilderd – zoals ook bij veel van de oorspronkelijke bebouwing het geval is – waarmee donkere hoeken worden vermeden. De daklijst op de vierde laag is een hedendaagse vertaling van de negentiende-eeuwse daklijsten in de omgeving.
Veel aandacht is besteed aan detaillering. Zo zijn de hemelwaterafvoeren onzichtbaar in de gevel opgenomen en werden buitenverlichting en tuinafscheidingen mee ontworpen. De hoek van het gebouw is voorzien van een grote glazen erker van waaruit de bewoners een fantastisch uitzicht hebben over het de straat en het plein aan de overkant. Deze blikvanger accentueert ook de naastgelegen oprit voor de parkeergarage.
Michel Pott (projectleider bij woningbouwvereniging Talis): ‘We zijn ons er altijd van bewust geweest dat dit een heel gevoelige locatie is: voor de gemeente Nijmegen, de kerk, de buurt. We hebben ze stap voor stap willen overtuigen van onze plannen om een oud schoolgebouw af te breken en een nieuw appartementengebouw terug te zetten. Het gehele traject heeft daardoor ruim vier jaar geduurd.’ Uiteindelijk bleek een presentatie van een uur voldoende om een maandenlange lobby naar een positieve beslissing om te draaien. Pott: ‘In het oude gebouw hield Thijs Asselbergs een presentatie, waarbij een visualisatie was gemaakt waarbij je het bestaande langzaam zag veranderen in het nieuwe. De grote raampartijen, de daklijn en het zichtbare volume bleven behouden. Dat was overtuigend.’ Uit: Caroline Kruit, DAX, jan/feb 2007, p.34.
