[slideshow]
[/slideshow]
Eén van de meest tot de verbeelding sprekende werken uit het stadsarchitectschap van Thijs Asselbergs is de Langebrug.
Deze werd ter vervanging van een oude versleten ophaalbrug in het Haarlemse stadshart gerealiseerd. Op de drukke locatie aan de rand van de historische binnenstad moest de oude brug in gebruik kunnen blijven, terwijl de nieuwe brug ernaast werd gerealiseerd.
Voor de situering van deze nieuwe verbinding werden verschillende mogelijkheden verkend. Uiteindelijk is gekozen voor een schuine val over het water waarmee de richting van de gevelwanden van twee straten aan weerskanten in de brug zijn doorgezet.
Al snel was duidelijk dat een slanke, lichte constructie zich het beste in de historische context zou voegen. Vervolgens is uitgebreid onderzoek gedaan naar mogelijke ophaalsystemen. Er werden bijna honderd modellen getekend en doorgerekend, voordat werd gekozen voor een ophaalbrug met één pyloon. Deze brug kreeg niet de gedaante van een poort zoals traditionele ophaalbruggen. In plaats daarvan komen alle krachten van het ophaalmechanisme samen op één punt. Het brugdek werd opgehangen aan een ranke balansligger uit twee bomen die ter hoogte van de geknikte pyloon samenkomen. Aan de andere kant bevindt zich het rolvormige contragewicht waaraan de brug haar bijnaam ‘De Verfroller’ te danken heeft. De brug is een slanke, elegante verschijning in lichtgrijze tint waarbij de pyloon werd voorzien van donkergrijze banden en het contragewicht volledig in donkergrijs is uitgevoerd. De stalen balustrades kregen een geïntegreerde verlichting.
Door de oriëntatie en uitvoering van de nieuwe oeververbinding ontstond een nieuwe stedenbouwkundige situatie die werd voltooid met een aanpassing van de tegenover gelegen kade aan de Lieve Vrouwe Gracht. Deze werd verbreed en verlaagd en voorzien van treden. Zo ontstond hier een aangename zone om in en uit de boot te stappen en in de zon te verpozen met uitzicht op het water en de nieuwe ophaalbrug.